تاسوعا و عاشورای حسینی
تاسوعا و عاشورای حسینی، دو روز از ماه محرم، یادآور بزرگ‌ترین رویداد تاریخی و معنوی در جهان تشیع است؛ رویدادی که نه‌تنها تاریخ اسلام را دگرگون کرد، بلکه الگوی ماندگاری از شجاعت، آزادگی و فداکاری را به جهانیان معرفی نمود. در ایران، این دو روز جایگاهی فراتر از مناسک مذهبی دارند و به بخشی از فرهنگ، هنر، ادبیات و سبک زندگی مردم بدل شده‌اند.
تاسوعا و عاشورا چه روزهایی هستند؟
در تقویم سال ۱۴۰۴ هجری شمسی، تاسوعا مصادف است با شنبه ۱۴ تیر ۱۴۰۴ و عاشورا نیز برابر با یکشنبه ۱۵ تیر ۱۴۰۴. این دو روز، نقطه اوج عزاداری ماه محرم محسوب می‌شوند. در این روزها، هیئت‌های مذهبی در سراسر کشور به راه می‌افتند، مردم با لباس‌های مشکی در کوچه و خیابان حاضر می‌شوند، و حسینیه‌ها و تکایا مملو از عزادارانی است که عشق به اهل بیت علیهم‌السلام را در سینه دارند.
تاسوعا
تاسوعا به نام حضرت عباس بن علی (ع) شناخته می‌شود؛ علمدار باوفای کربلا که در وفاداری، ادب و فداکاری نمونه بود. او تا آخرین لحظه به عهد خود با امام حسین (ع) وفادار ماند و جان خود را فدای آب‌رسانی به خیمه‌ها کرد. بسیاری از هیئت‌ها در این روز، با برگزاری مراسم ویژه علم‌کشی، وفاداری او را گرامی می‌دارند.
عاشورا
عاشورای حسینی، روز شهادت امام حسین (ع)، خانواده و یاران باوفایش است. در این روز، واقعه کربلا به اوج خود می‌رسد و شهادت مظلومانه امام حسین (ع) و اسارت اهل بیت (س) در ذهن هر شیعه‌ای زنده می‌شود. عاشورا تنها یک روز سوگواری نیست، بلکه پیام‌آور قیامی الهی است که بر پایه عدالت، حق‌طلبی و مبارزه با ظلم بنا شده است.